Het NOS-journaal berichtte er heel vrolijk over. Zo’n anderhalf miljoen mensen heeft een motorrijbewijs. Het allerbeste nieuws was dat steeds meer vrouwen gaan motorrijden. Blijkbaar wordt vrouwenemancipatie, of wat daar voor door moet gaan, belangrijker gevonden dan milieuschade en stank- en lawaaioverlast. Dat is opmerkelijk in deze tijd waarin het duidelijk is dat we van fossiele brandstoffen af moeten. De elektrische auto moet de norm worden, maar hoe zit dat dan met de motor? En het weerzinwekkende Formule 1- spektakel in Zandvoort? Dat zou juist als eerste aangepakt moeten worden. Het dient geen enkel maatschappelijk belang (zoals woon-werkverkeer), alleen maar het vermaak van primitieve lieden die een kick krijgen van snelheid en lawaai. Voor kaarten voor de Formule 1 zou belangstelling zijn van anderhalf miljoen mensen. Is het toeval dat het om hetzelfde getal gaat?
Het gaat allemaal om de macht van het getal. Dat 1500 mensen Poetry International bezoeken is geen nieuws. De kleine groep poëzielezers is geen groep om politiek rekening mee te houden. Daarom wordt aan cultuur geen cent uitgegeven. Rond het Klimaatakkoord viel vaak het woord draagvlak. Enerzijds terecht, gezien de hoge kosten die de energiebesparing voor de gemiddelde burger meebrengt, maar ook vaak onterecht. Bijvoorbeeld waar het de maximum snelheid op de snelweg betreft, de vliegtaks en de koopzondag. Want dan heb je het over het plezier – want 130 rijden is gewoon ‘lekker’, echt opschieten doe je er niet mee, zeker niet in ons postzegellandje – van grote groepen mensen. Lees kiezers. Daarbij komt ook nog het recente populistische sentiment dat het om de pleziertjes van het volk gaat. Het positief berichten over motorrijden is politiek correct. En daar zit jij dan knarsetandend naar te kijken.
Mag iedereen dan niet lekker doen waar hij zin in heeft?
Ik zou zeggen: niet waar het overlast geeft aan anderen of aan natuur of milieu. En dat is bij motorrijden en de Formule 1 wel duidelijk. Als je op een mooie zondag ontspannen door de polder, langs de rivier of door het bos wilt fietsen, moet je voortdurend wijken voor naargeestige, lawaai en stank producerende colonnes van in leer verpakte motorrijders. Mijmeringen aan een bosrand of langs de slootkant worden door knetterende herrie ruw verstoord. De motoren verspreiden decibellen die in andere situaties, op het werk, of met buren, volstrekt onacceptabel zouden zijn. Hoewel het toenemende aantal evenementen, die om dezelfde reden worden georganiseerd en getolereerd, met dit lawaai kan wedijveren.
Terwijl rust en stilte voor veel anderen zo belangrijk zijn, zeker in onze (letterlijk) oververhitte maatschappij. Rust moet je kunnen opzoeken. Lawaai heb je al binnen de bebouwde kom. Bovendien wordt ook de natuur zelf verstoord. Maar daar wordt allemaal onverschillig aan voorbij gescheurd. Voor een gevoel van vrijheid. Dat allang geen anti-establishment statement meer is, zoals in de sixties. Eerder iets enorm burgerlijks.