Het was vandaag de heetste dag in Nederland ooit gemeten. Ergens werd het 40.7 graden. Voor het eerst temperaturen boven de veertig graden, vermeldde Teletekst. Alsof we hier net zo blij mee moesten zijn als met de eerste mens op de maan. De hele dag worden records gebroken en het lijkt of er een wedstrijd gaande is: waar wordt het vandaag het warmst? Wint Eindhoven het vandaag weer van Gilze-Rijen? Is er een runner up? Aan Arcen, vorig jaar de heetste, denkt niemand meer. Het weer is deel gaan uitmaken van onze prestatiemaatschappij. Commerciële weerstations doen er op hun sites nog een graadje bij.
Intussen zucht iedereen onder de hitte. Sommigen proberen nog van het warme weer te genieten door het strand of terras op te zoeken. Maar eigenlijk is het niet leuk meer, al houdt men zich groot wanneer men een microfoon onder zijn neus gedouwd krijgt. Alles onder controle. In werkelijkheid krijgen ze het van die witbiertjes en roseetjes alleen maar warmer.
Er is slecht nieuws van Schiphol: er zijn problemen met de brandstoftoevoer, waardoor vliegtuigen niet kunnen opstijgen. Alsof God zelf ingrijpt. Genoeg C02! Ergens verkneukel ik me, hoewel het natuurlijk vervelend is voor die mensen. Er wordt geklaagd over… de informatievoorziening. Dat men alleen een bonnetje voor een kop koffie kreeg. Mensen klagen altijd over de verkeerde dingen.
Informatie over de extreme hitte is er genoeg. Op de voorpagina het oude nieuws dat de mens voor de opwarming van de aarde zorgt. Nu met echt hard bewijs. Of dit zal helpen? Het volk laat zich liever overtuigen door een klimaatontkenner, die daardoor in een klap twaalf zetels in de senaat wint. Het volk leest geen kranten. Het laat zich niets afnemen.
De krant bevat ook onzinnige informatie. Welke drank bij dit weer het duurzaamst is. Je moet raar opkijken dat dit gewoon kraanwater is. Intussen lust ik, toegegeven, wel een milieuverpestende cappuccino om het moreel wat op te krikken. Verder blijf ik gewoon thuis, dus erg schuldig voel ik me niet.
Ik verbaas me eigenlijk dat iedereen zo kalm blijft. Dat er geen paniek uitbreekt. Want dat het crisis is, is wel duidelijk. Je hoort mensen zeggen dat we ons maar moeten aanpassen. Critici zijn zeurpieten, negatievelingen. Het klimaatakkoord kent weinig ambitie.
Toen Neil Armstrong in 1969 vanaf de maan naar de aarde keek, die als een oase in de verte lag, ervoer hij hoe kwetsbaar die was. In de jaren zeventig gingen vanwege het milieu al alle alarmbellen af. Wat ook zou moeten op deze verstikkend hete dag.