Een aantal weken terug werd door dagblad Trouw de Young Elderly Person in het leven geroepen. Hiermee wordt de grote groep ouderen bedoeld die vitaal in het leven staat. De afkorting moet blijven hangen om aan te geven hoe hip deze bevolkingsgroep is. YEP doet ook denken aan YUP, de Young Urban Professional uit de jaren ’80. Vanwege de tijdspanne kan het trouwens wel eens om dezelfde groep gaan.
Aan de term wordt een hele reeks lange artikelen gekoppeld. Zo is een deel van de krant weer gevuld. Bovendien is er een aparte webpagina aangemaakt. Hierop vind je de onvermijdelijke test (‘Wat voor yep bent u?’), zoals die ooit alleen maar in populaire meisjes- en damesbladen stond, en die je tegenwoordig in elk zelfhulpboek aantreft. Zoiets ga je als weldenkend mens toch niet invullen. Verder kan de YEP – onder het hardlopen of fitnessen – een podcast beluisteren.
Het idee heeft al een heleboel irritaties opgeroepen. Je wilt niet in een hokje worden gestopt en zeker niet door een kwaliteitskrant. Aan dit frame kunnen bovendien allerlei verwachtingen, beschuldigingen, enzovoort worden gekoppeld. Ongevraagd en ongewenst. Jongere ouderen zouden zich bijvoorbeeld best eens nuttig kunnen maken voor de maatschappij in plaats van onbekommerd van het leven te genieten.
Ondanks alle geleverde kritiek gaat de krant ermee door. Wel onder een andere naam. Voor een ‘beter woord’ is er nu een prijsvraag uitgeschreven. Maar geen term kan verhullen dat het hier om gemaakt nieuws gaat en niet om serieuze journalistiek, die je van een krant als Trouw verwacht. Ook als je – zoals schrijver dezes – niet onder de leeftijdscategorie van de YEP valt.