Meneer B. had zich vergist in de openingstijd. De plaatselijke Blokker ging niet om half tien, maar om tien uur open. Anders was hij er nooit zo vroeg.
Blijkbaar was hij niet de enige die zich had vergist. Een vrouw liep resoluut op de pui af om van de gesloten deuren terug te schrikken. Ze fronste haar blik. Meteen daarna trapte een fietser hard op de rem en werd op zíjn beurt teleurgesteld. Vervolgens verscheen er nog een klant. En nóg een.
Meneer B. begreep dat zijn plan om zo vroeg mogelijk naar de winkel te komen geen zin had gehad.
De avond daarvoor had hij met afgrijzen op het journaal gezien hoe Blokker-vestigingen door koopjesjagers werden bestormd. De winkelketen die te weinig meer werd bezocht en daardoor faillissement had moeten aanvragen was plotseling populair, vanwege de hoge kortingen.
Meneer B. had Blokker altijd een prettige winkel gevonden: degelijke spullen en niet al te lelijk. Hij vond het daarom spijtig dat de winkel zou verdwijnen. Nooit zou hij zijn heil zoeken bij ordinaire winkels als de Action, waar alleen maar goedkope Chinese rotzooi werd verkocht.
Hij besloot maar even een andere boodschap te gaan doen, en later terug te komen. Hij had nu eenmaal een nieuwe wc-borstel nodig. Toen hij terugkwam, krioelde het in de winkel van de consumenten, die zich haastig met hun afgeprijsde trofeeën naar de kassa begaven.
Het schap met wc-borstels was nog goed gevuld. Meneer B. koos een zwarte, dat stond hygiënischer. Hij zag dat de borstel in plaats van twee euro, nu één euro vijftig kostte. Hij schaamde zich dat hij op zo’n goedkoop artikel korting kreeg. Maar niets kon Blokker nog redden.
Voor de kassa drong de gêne zich opnieuw op. Hij keek naar de twee keurige vrouwen van middelbare leeftijd die weldra hun baan zouden verliezen. Ze zagen hem toch niet aan voor een koopjesjager? Een absurde gedachte met zo’n wc-borstel. Toch voelde hij de behoefte om zijn blazoen schoon te houden.
‘Ik heb deze echt nodig’, stamelde hij. En liet meteen daarop volgen hoe erg hij het allemaal vond: de koopjesjagers, hun banen.
‘We hebben er wel een dubbel gevoel over’, zei een van hen. ‘Maar zo zijn de mensen nu eenmaal.’ Meneer B. bewonderde haar nuchterheid. Typisch Blokker.
In de krant stond dat er tijdens koopjeswekendag ‘Black Friday’ weer miljoenen betalingen waren verricht. Nederlanders wilden nog steeds voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. En van alles kopen wat ze niet nodig hadden.
Het waren zwarte dagen.