De reusachtige Notre Dame is misschien wel in de fik gevlogen door een brandende sigarettenpeuk, hoewel er nergens meer zorgvuldigheid zou moeten worden betracht dan bij kunstschatten van onschatbare waarde. Tegelijkertijd bestaat er zoiets als het noodlot, waartegen die hele religie met dit soort massieve gebouwen is opgericht. Ook al zien sommige gelovigen er toch nog een straffe Gods in. De symboliek vloog je toch al meteen om de oren: de brand zou staan voor de onenigheid in het land (gele hesjes), deze ramp zou het land weer verenigen, en meer van dat soort onzin.
De vraag is wat er nu met de Notre Dame gaat gebeuren. Er hebben zich alweer architecten gemeld met plannen waarvan je hoopt dat ze niet gerealiseerd worden. Zoals een glazen kas als dak met veel groen erin of een stalen torenspits. Architecten die vooral bezig zijn met hun eigen roem en de brand – cynisch gezegd – daarvoor als een buitenkans zien. Architecten die al menig historisch gebouw postmodern om zeep hebben geholpen, waarvan het Louvre met die vloekende glazen piramide een voorbeeld is. Ook Macron zou te zijner ere en glorie voor een moderne heropbouw zijn.
Lees verder “Respect voor de oude dame”